باتری گوشی های هوشمند دوام زیادی ندارند و کابل‌های شارژ که ممکن است پس از چند ماه استفاده پاره شوند، آزاردهنده هستند.
شارژ بی سیم می تواند جایگزین مناسبی باشد — شما به سادگی آن را تنظیم کرده و فراموش می کنید. اما دقیقا چگونه کار می کند؟
در حالی که شارژ بی سیم ممکن است یک اختراع اخیر به نظر برسد، منشا آن به بیش از 100 سال قبل از مخترع مشهور صربستانی-آمریکایی، نیکولا تسلا، باز می گردد.
در این راهنما، در مورد نحوه عملکرد شارژر موبایل که بی سیم است به شما بیشتر خواهیم گفت.
نحوه عملکرد شارژ بی سیم
در اواخر دهه 1800، نیکولا تسلا با موفقیت برق را از طریق هوا منتقل کرد. او از فرآیندی به نام جفت رزونانس القایی استفاده کرد که با ایجاد میدان مغناطیسی بین یک فرستنده (که الکتریسیته می فرستد) و یک گیرنده (که الکتریسیته را دریافت می کند) برای روشن کردن لامپ ها در آزمایشگاهش در شهر نیویورک کار می کند.
چند سال بعد، او اختراع سیم پیچ تسلا را به ثبت رساند – برجی با یک سیم پیچ در بالا که پیچ و مهره های برق را پرتاب می کرد. تسلا چشم اندازهای بسیار بزرگتری از یک شبکه برق بی سیم داشت، اما این رویاها هرگز محقق نشدند.
همان اصل اولیه شارژ القایی در مورد شارژ بی سیم تلفن هوشمند نیز صدق می کند.
یک سیم پیچ الکترومغناطیسی، سیم پیچ القایی در پایه شارژ، یک میدان مغناطیسی ایجاد می کند و اساساً آنتنی برای انتقال یک میدان انرژی است. سیم پیچ کوچکتر دوم در گوشی انرژی را دریافت و برداشت می کند و مدار آن آن را به انرژی قابل استفاده برای باتری تبدیل می کند.
دستگاه‌هایی که از شارژ بی‌سیم پشتیبانی می‌کنند می‌توانند این کار را انجام دهند، زیرا سیم‌پیچ‌های مناسبی در داخل آنها وجود دارد. زاگ
در سال‌های اخیر، فناوری شارژ بی‌سیم راه درازی را پیموده است: سرعت شارژ افزایش یافته است و بسیاری از طراحان فناوری خود را تحت استاندارد Qi (تلفظ “Chee”) متحد کرده‌اند، بنابراین محصولات با برندها و مدل‌های مختلف تلفن کار می‌کنند.
تلفن ها تنها چیزی نیستند که از فناوری شارژ بی سیم استفاده می کنند. ایمپلنت های پزشکی مانند ضربان ساز را نیز می توان به صورت بی سیم شارژ کرد.
معایب شارژ بی سیم
شارژ بی سیم دارای معایبی است. شارژ سیمی سریعتر و کارآمدتر است، اما هر چه گیرنده از فرستنده دورتر باشد، انرژی کمتری از میدان مغناطیسی دریافت خواهد کرد. گوشی ها به قدری انرژی نیاز دارند که فاصله شارژ آن تنها چند میلی متر است.
جوزیا هستر، استادیار مهندسی کامپیوتر در دانشگاه نورث وسترن در شیکاگو، گفت هر چه سیم پیچ بزرگتر باشد، انرژی بیشتری می تواند ارسال کند، اما این کار چندان کارآمد نخواهد بود. میدان در مرکز خود قوی ترین است.
او گفت: “این رشته واقعاً به سرعت از بین می رود.” بعد از دو سانتی‌متر، پنج سانتی‌متر، هنوز هم کمی انرژی دارد. در ۱۰ سالگی، چیزی نیست. از انرژی زیادی استفاده کنید. این مشکل بزرگ شارژ بی سیم به طور کلی است. این تحقیق در تلاش است تا کارایی شارژ را افزایش دهد یا گوشی های ما را در مصرف انرژی کارآمدتر کند.”
گوشی هوشمند شارژ بی سیم
شما باید تلفن یا سایر دستگاه‌های خود را دقیقاً روی یک پد شارژ بی‌سیم قرار دهید تا از آن انرژی دریافت کنید. کیلیتو چان/گتی ایماژ
در حالی که این باعث می شود شارژ بی سیم برای تلفن هایی که انرژی زیادی مصرف می کنند محدود شود، اما برای دستگاه های کوچکتر مانند برچسب های شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) که انرژی کمتری مصرف می کنند، چالش برانگیز نیست. هستر گفت، تفاوت انرژی بین این دو، اگر از نظر جرم به آنها فکر کنید، مانند یک فیل آفریقایی در مقابل یک مورچه است.
او گفت: “شارژ بی سیم و بهره وری انرژی محاسبات هر دو در حال افزایش هستند، بنابراین ما همزمان از این دو مورد استفاده می کنیم.” کاری که 20 سال پیش می‌توانستم برای همان مقدار انرژی انجام دهم، اکنون می‌توانم کارهای بیشتری انجام دهم، بنابراین شما به باتری بزرگی نیاز ندارید.»
به عبارت دیگر، اگرچه شارژرهای بی سیم در حال حاضر نسبتا ضعیف هستند، اما هر سال بهتر می شوند.